biografie
- biografie
Zijn familie op het platteland, Hocine Ziani bracht zijn jeugd door in een groot cultureel isolement. Zijn vroege jaren vallen samen met de Algerijnse oorlog. In 1964, twee jaar na de onafhankelijkheid van zijn land, schreef hij zich op zijn elfde in op school en wijdde hij zich aan het autodidactisch tekenen. Hij studeerde in 1969 als stagiair bij een accountantscollege in Bordj Menaiel, en verhuisde in 1973 naar Algiers om zijn studie voort te zetten en een post van accountant in een nationaal bedrijf te bemachtigen.
Van november 1974 tot februari 1977 voltooide hij zijn militaire dienst. Bij deze gelegenheid ontdekte hij de Sahara, inclusief de Hoggar en de cultuur van de Blauwe Mannen. Dit universum, waar oker de enige achtergrondkleur is, zal nu zijn palet voorgoed beïnvloeden. Wanneer hij terugkeert naar het leven van een burger, vindt hij opnieuw boekhouding. Zich echter bewust van zijn artistieke capaciteiten, liet hij in 1978 het beroep van nummers vallen voor dat van het palet en de kleuren. In 1979 organiseerde hij zijn eerste solotentoonstelling in een Algerijnse galerij. Hij sloot zich aan bij andere kunstenaars om de groep van 35 op te richten, waaronder Issiakhem, Temam, Khadda, Denis Martinez, Samsom, Kerbouche, Mesli, Ali-Khodja, Louail, Silem, Zoubir, Bourdine en Ouamane.
In 1983 riep de Algerijnse regering, onder voorzitterschap van Chadli Bendjedid, alle nationale kunstenaars op om een museum te stichten dat gewijd was aan de geschiedenis van het land. Ziani draagt er aan bij. Zijn werken, meestal groot formaat, zullen de collecties van overheids- of presidentiële instellingen verrijken. Na een decennium productie gebaseerd op het historische thema, keert Ziani geleidelijk af van de specialisatie en de gecreëerde beperking. Zoals Thierry Sznytka het beschrijft, in een artikel dat hij in Arts Actualités Magazine aan hem besteedt: "Tegelijkertijd is hij geïnteresseerd in het thema van stillevens, kinderen en fantasieën, zich ervan bewust dat te veel specialisatie het risico loopt zijn creatieve geest in slaap te wiegen. In tegenstelling tot de historische schilderijen, die erg druk zijn, geeft hij de voorkeur aan vrije ruimtes die in de onscherpte worden behandeld, om diepte te geven aan zijn composities. "Vanaf nu zal zijn thema diversifiëren.
In 1992 vertrok hij naar de Franse hoofdstad, waar hij de kunsthandelaar Daniel Lasnon ontmoette. Hij leidde een kunstgalerij op 17 Place des Vosges. Vanaf dat moment wordt er een vruchtbare samenwerking tot stand gebracht tussen de kunstenaar en de galeriehouder. Vanaf 1993 zal de laatste tentoonstellingen organiseren, individueel of collectief, in Parijs, Brussel en enkele grote steden in Frankrijk. Na zijn eerste tentoonstelling in Parijs verlaat Hocine Ziani Algiers en vestigt zich in Parijs. Toen, in september 1994, verhuisde hij opnieuw naar Straatsburg. In 1997 trad hij toe tot de Opera Gallery, geleid door Gilles Dyan, die zijn werk op bijna elk continent zal presenteren. Op hetzelfde moment, en voor meerdere jaren, stuurde Ziani naar de Salon. Hij won verschillende prijzen, waaronder de Academy of Fine Arts Prize in Parijs.
In 2003 ontmoette hij de kunsthandelaar Victor Pérahia, die hem de diensten van zijn galerij aanbiedt, gelegen in het hart van Saint-Germain-des-Prés en waar hij permanent werken tentoonstelt van Toffoli, Weisbuch, Arman, Dali, Braque en andere grote namen. Van deze ontmoeting zal een lange en trouwe samenwerking geboren worden. Deze wordt voortgezet en kent twee wijzigingen die in de galerij worden uitgevoerd. In gevolg, verandert de instelling zijn naam, scheidt zich van de naam "Galerie Art-Cadre", dertig jaar oud, en anders genoemd "Galerie Pérahia", de naam van de familie. Ook gaat Victor, de oprichter, met pensioen en geeft zijn zoon Robert de hand voor het beheer van de galerij. Als de nieuwe richting echter merkbaar geïnteresseerd is in hedendaagse kunst, blijft het trouw aan zijn voormalige kunstenaars die het altijd heeft verdedigd, waaronder Ziani.
In 2010 vertegenwoordigde Hocine Ziani Algerije op de internationale schilderijententoonstelling die de 32 landen verenigde voor de FIFA World Cup, georganiseerd door FIFA in Zuid-Afrika. Hij is verantwoordelijk voor het vormen van de groep van vijf artiesten die zijn land vertegenwoordigen. Hij roept zijn collega's Ouamane, Djemai, Hamidouche en Zekara op zich te mengen onder de 160 deelnemende kunstenaars. Hocine zal een werk produceren en naar Johannesburg sturen, geïnspireerd door de voetbalwereld en het Afrikaanse continent dat het evenement organiseert.
In maart en april 2013 wijdt de stad Chaumont een retrospectief. Bij deze gelegenheid schrijft Luc Chatel: "Het schilderij van Ziani speelt zich af in het genre en verschillende onderwerpen: geschiedenis van Algerije, Venetië, stillevens, portretten of paarden. Deze veelheid kan de constante zoektocht die het werk van de kunstenaar aandrijft echter niet verbergen: de viering van het licht. Bij hem draait alles om nuance en subtiliteit. Hocine onderzoekt het spel van schaduwen en reflecties, contrasten en hellingen. In deze onvermoeibare zoektocht naar lichtgevende variaties, fascineert hij onmiddellijk het oog van de bezoeker, waardoor hij zowel de geschiedenis van Algerije, de gouden eeuw van de oosterse beschavingen en de eenvoudige poëzie van alledaagse voorwerpen. Als figuratief schilder creëert hij vanuit de werkelijkheid terwijl hij put uit de bronnen van de verbeelding, erin slaagt om zijn schilderijen een droomachtige dimensie te geven. Vanuit deze pluralistische benadering wordt het meesterlijke werk geboren van een van de grootste figuratieve schilders van Noord-Afrika.
In 2018 vraagt de stad Luxeuil-les-Bains hem om zijn oriëntalistische werken. Dit is hoe een tiental van zijn schilderijen zich aansluiten bij die van Paul-Elie Dubois in het museum van de Tour des Échevins, om een tentoonstelling te vormen getiteld "Orientalisme, uitzichten gekruist tussen Paul-Elie Dubois en Hocine Ziani". Het thema van de woestijn, inclusief de Hoggar, brengt de twee schilders samen op dezelfde poster van 2 april tot 12 oktober 2019.
- het werk
Het gebruik van een rijk plastic vocabulaire, waarin realisme, hyperrealisme, impressionisme en semi-abstractie op elkaar inwerken, maakt door een spel van contrast tussen het eerste en tweede vlak de spurt van het zeer speciale licht mogelijk dat zijn werken kenmerkt. Deze verrijken de collecties van overheids- en presidentiële instellingen in Algerije, Frankrijk, Marokko, de Verenigde Arabische Emiraten, Venezuela, Cuba, Argentinië, de koninklijke familie van Saoedi-Arabië en zijn ook aanwezig in vele particuliere collecties over de hele wereld.
- Officiële aanwinsten
Verschillende van zijn werken zijn het voorwerp geweest van officiële aanwinsten door het Nationaal Museum voor Schone Kunsten in Algiers, sinds 1985 - The Chadli Museum, Algiers, 1984-1999 - Het kabinet van de president van de Algerijnse Republiek, Algiers, 1985 tot 1992 - President Fidel Castro, Havana, 1986 - Prins Rachid van Marokko, Rabat, 1987 - De regering van de Republiek Argentinië, Buenos Aires, 1990 - Het ministerie van Cultuur, Algiers, 1992 - De vergadering National, Algiers, 2001 - Museum voor Hedendaagse Kunst Artéum, Châteauneuf-le-Rouge (Aix-en-Provence), 2001 - De Venezolaanse president Hugo Chavez, Caracas, 2003 - Constitutionele raad, Algiers, 2007 - Koninklijke familie of Saudi Arabia, 2008 - The Dürr Foundation, Karlsruhe, 2015 - Het voorzitterschap van de Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi, 2016 - Het Museum van de Stad van Schwarzach, Duitsland, 2017.
- beurzen
- 1979, Algiers: El-Mougar Gallery, 1e individuele tentoonstelling
- 1981, Algiers: El-Mougar Gallery, Group35
- 1983, Titograd: reizende tentoonstelling Group35
- 1983, Sofia: reizende tentoonstelling Group35
- 1990, Algiers: Paleis van Cultuur, Bourdine-groep, Djemai, Kerbouche en Ziani
- 1993, Parijs: Galerie de la Place (1993, 1996, 2005)
- 1998, Parijs: Opera Gallery (1998, 2000, 2002, 2008)
- 2003, Parijs: Galerij Pérahia, ex-Art-Cadre (2003, 2004, 2005, 2006, 2007)
- 1997, Singapore: Opera Gallery (1997, 1998, 2000, 2001, 2002)
- 1997, Parijs: Salon of French Artists (1997, 1998, 1999, 2000, 2001)
- 2000, New York: Opera Gallery (2000, 2001)
- 1994, Brussel: Brussels Stars Art Gallery
- 1995, Nîmes: South Gallery
- 1998, Luxemburg: Becker Gallery
- 1998, Saint-Dié: de Europese biënnale van de dertig
- 2001, Utrecht: Oocker Gallery
- 1993, Straatsburg: Galerie Froessel (1993, 1995)
- 2001, Aix-en-Provence: Arteum Museum
- 2005, Sharjah: Art Museum
- 2006, Roanne: Museum voor Schone Kunsten
- 2007, Lyon: Art-Club gallery, ex-galerij
- 2008, Dubai: Opera Gallery (2008, 2010)
- 2008, Thonon-les-Bains: Frans-Zwitserse ontmoeting, eregast
- 2009, Abu Dhabi: Autoriteit voor cultuur en erfgoed
- 2009, Brandérion Cap l'Orient: geweldige beeldjes in Bretagne (2009)
- 2009, Zillisheim: International Salon, eregast
- 2010, Johannesburg: vertegenwoordiging van Algerije op de internationale tentoonstelling van de landen die in aanmerking komen voor de FIFA Wereldbeker - FIFA
- 2010, Endingen (Duitsland): Internationale Kunstmesse, eregast
- 2011, Parijs: 13e Salon des Peintres du Marais, eregast
- 2012, Kaysersberg: Atmosphere of Venice, thematische tentoonstelling
- 2012, Straatsburg: St-Art, one-man-show, Art-Frame Gallery
- 2013, Chaumont: in de Chapelle des Jésuites, retrospectief georganiseerd door de stad Chaumont
- 2013, Straatsburg: Orient en Venetië, Agora Gallery, Raad van Europa
- 2014, Parijs: Ad Vitam Aeternam, groepstentoonstelling (Brayer, Buffet, Dali, Laporte, Tobiasse, Toffoli, Weisbuch, Ziani), Pérahia-galerij
- 2015, Rosheim, Frankrijk: in St. Peter and Paul Church, solotentoonstelling "Lof der Wijsheid"
- 2017, Luxeuil-les-Bains, Salon Art in the Street, MuseumtorenEchevins, eregast.
- 2017, Schwarzach, Duitsland: in St. Peter and Paul Church, solotentoonstelling "De geest van wijn"
- 2018, Vittel: Vittel International Painting and Sculpture Exhibition, eregast
- 2019, Nogent: Salon Epon'Arts, eregast
- 2019, Duttlenheim: Art67, biënnale 2019, peetvader van de show
- 2019, Luxeuil-les-Bains: Tentoonstelling in het museum van de Tour des Echevins, "Oriëntalisme, uitzichten tussen Paul-Elie Dubois en Hocine Ziani"
